Trainingsstage!

2 Weken van rust zijn uiteindelijk afgesloten met de start van de Hellas-trainingsstage. Ik had eerder die week al duidelijke instructies gekregen over het reserveren van de verspringbak en nadat die taak succesvol volbracht was, kon ik op maandagochtend richting Monte Gordo om als ontvangstcomite te functioneren. Het succes hiervan was duidelijk minder doordat ik, om de wachttijd te doden, op zoek ben gegaan naar een krant en bij terugkomst bij het hotel de conclusie trok dat de mensen die zich in de hal verdrongen wel erg veel op mn trainingsmaatjes leken. Fantastisch om (bijna) iedereen weer te zien!

Een paar weken geleden heb ik me verstapt en daarbij mn achillespees bezeerd. Als resultaat hiervan kon ik maar weinig meedoen aan de trainingen met de rest van de groep, maar het was toch wel erg fijn om in ieder geval samen op de baan aanwezig te zijn en 's avonds samen te eten. 2 Dagen nadat de groep was gearriveerd, kwam Dirk ook nog eens voor een weekje logeren, dus toen was het feest helemaal compleet. Afgelopen donderdag was het helaas alweer over en hebben we afgesloten met een lunch bij El Papagayo, waar we bediend werden door de meest verbazende ober ooit: Het begon al toen hij, bij het bestellen van sinaasappelsap, ice tea opschreef. Na onze correctie wist ie niet zeker of ze dat wel hadden, maar ging z'n best doen. Alle andere drankjes stonden al een paar minuten op tafel totdat de beste man terugkwam en 2 glazen sinaasappelsap neerzette, waarvan duidelijk was dat het al even stil had gestaan. Vervolgens was het tijd om eten te bestellen en had onze coach besloten voor tapas te gaan. De keuze daartussen werd al gauw een stuk makkelijker gemaakt doordat het grootste deel niet beschikbaar was. Uiteindelijk had iedereen besteld en nog geen drie kwartier later kwamen de eerste borden al. Deze werden min of meer willekeurig voor verschillende mensen neergezet en konden vervolgens doorgegeven worden totdat alles op z'n plek stond. Bij mij kwam een bord met tomatenschijfjes met knoflook te staan, iets wat ik in ieder geval niet had besteld en waarvan we vermoedden dat het 1 van de tapas van de coach was. Even later bleek echter dat het wel degelijk voor mij bedoeld was, de ober had mijn bestelling verkeerd verstaan en zelf iets bedacht (wat overigens niet eens op de menukaart stond). Ondertussen had de coach een schaaltje champignons gekregen, waar hij niet van houdt. De ober verdween uiteindelijk met de champignons en de toezegging dat hij zo snel mogelijk mijn gevraagde bestelling zou klaarmaken. Een paar minuten later dook hij weer op en had, om het goed te maken, een tussendoortje voor me meegenomen: Het schaaltje champignons wat even daarvoor door de coach van tafel werd gestuurd!

Een paar uur later stond dan toch de bus voor het hotel en moest de groep vertrekken. Het blijft toch raar: Iedereen gaat terug naar het koude Nederland en moet weer werken of naar school en ik mag lekker in de warmte blijven trainen, maar toch voelt het alsof ik hier achtergelaten wordt. Nou ja, nog 3 weken keihard trainen en dan kom ik ze achterna. Voor iedereen die nu denkt: “Huh? Maar je zou dit weekend toch naar Nederland komen?”. Ja, dat was inderdaad het plan, maar zoals gezegd kan ik op dit moment toch geen wedstrijden lopen en voel me ook niet helemaal fit, dus blijf lliever even thuis om uit te rusten totdat maandag mn broertje komt. Ach, dat heb ik ook helemaal zelf in de hand want moet zo nog even een transfer voor 'm regelen vanaf het vliegtuig en een verspreking in de bestemming is natuurlijk snel gemaakt. Sjoerd, alvast heel veel plezier in Etten-Leur!