Bezoek aan de kapper

Deze week heb ik weer eens een bezoekje aan de kapper gebracht en, hoewel het suf klinkt, is dit toch wel even het vermelden waard.

Op vrijdagmiddag kwam ik rond half 4 de kapperszaak binnenlopen waar ik eigenlijk altijd kom als ik hier ben. Normaal gesproken zijn alle stoelen vrij en ben ik direct aan de beurt, deze keer was dit anders (Reminder aan mezelf: niet meer op vrijdagmiddag naar de kapper gaan!). Het feit dat er slechts 2 kapsters aanwezig waren, vormde blijkbaar geen enkele belemmering om te proberen 4 klanten te knippen, televisie te kijken, met voorbijgangers te praten en de telefoon op te nemen, bij voorkeur allemaal tegelijkertijd. De kakofonie van geluiden deed me dan ook bij binnenkomst overwegen direct huiswaarts te keren en me de rest van de dag op te sluiten, maar helaas hadden ze me al opgemerkt en gebood de beleefdheid me te gaan zitten wachten op mijn beurt. Het bleek een wijs besluit te proberen het me op de net-niet-comfortabele stoel zo gemakkelijk mogelijk te maken, want hier zou ik nog wel even blijven zitten.

Mijn poging het televisieprogramma te volgen, heb ik na 5 minuten gestaakt door het aanhoudende gepraat van de aanwezige dames. Mijn poging het gesprek van deze dames te volgen, heb ik ook moeten staken door hun gewoonte allemaal tegelijk te praten en ogenschijnlijk geen enkele poging te doen elkaar te verstaan. En als er iemand gefohnt wordt, dan is de enige oplossing om het stemvolume allemaal een paar decibel op te schroeven...

Na 50 minuten was een van de dames eindelijk klaar en vertrok. De lege stoel begon eerst zachtjes naar me te fluisteren, ike wilde eigenlijk al opstaan en erheen lopen tot vanuit een achterkamertje een vrouw tevoorschijn kwam waarvan me onmiddelijk duidelijk was waarom eventuele pogingen om door de normale 1.20-brede ingang binnen te komen niet geslaagd waren. Het was me onduidelijk hoe lang deze vrouw al aanwezig was, maar er was geen haar op mn hoofd die verwachtte het gevecht om de stoel te winnen van de onverwachte indringer. Terug naar de wachthoek, waar mijn zitkuil nog maar al te duidelijk zichtwaar was.

Niet lang na mijn mislukte stoelverovering kwamen ook andere klanten binnen om het leed der wachtenden te delen, waaronder een vrouw met een klein meisje in de buggy. De intrede van een kindje in een kapperszaak vol vrouwen zorgt natuurlijk voor de nodige opschudding. Alle ogen gaan tegelijk die kant op en alle vrouwen willen even een aai over de bol geven en in de wangetjes knijpen. Terwijl het kind zich erbij neerlegde deze handelingen te moeten ondergaan, haalde de moeder 20 euro uit de kassa en verdween zonder het kind naar buiten, mij in verbijstering achterlatend. Was ik hier getuige van kinderhandel?

Een kwartier later bleek dat de vrouw enkel boodschappen was gaan doen en nu terugkwam met smarties voor het kind en koekjes voor de eigenaresse. De vrouw werkte blijkbaar zelf in de kapperszaak, want na zich ervan verzekert te hebben dat de vrouwen niet te hardhandig met het meisje omgesprongen waren, greep ze al snel naar een bezem en begon de boel aan te vegen. Het vrouwelijke instinct van het kindje liet zich gelden en ze ging ook op zoek naar een bezem, zodat het niet lang duurde tot de vrouw de haren bij elkaar veegde en het kind ze net zo hard weer overal onder maaide. Uiteindelijk werd duidelijk dat dit niet de ideale manier was en kreeg het kind instructies om de bezem terug te zetten en zich ergens anders mee te vermaken. Dit ''anders'' werd de make--up tafel... Zonder al te veel uit te wijden over de gebeurtenissen, was het resultaat een mooi gekleurd kind en een enorme bende op en om de tafel.

Godzijdank was ik na 1,5 uur wachten aan de beurt om geknipt te worden. De kapster was erg vriendelijk, vroeg exact wat ik wilde en sloeg vervolgens al mn verzoeken in de wind om te doen wat ze zelf wilde, keurig met uitleg als ''Nee, ik ga het niet nog korter knippen, want dan krijg je het koud'' en ''Die gel krijg je niet, ik heb een andere voor je uitgezocht want die ruikt lekkerder''. Ach, ik was al lang blij aan de beurt te zijn, dus kon me er niet meer druk over maken.