Dag 1

Na een weekend vol stress, is vandaag het feest begonnen: Vanmorgen vroeg van huis vertrokken en door Sanne naar Schiphol gebracht, waar ook papa&mama zich ervan kwamen verzekeren dat ik echt vertrek. Na het afscheid nemen naar de gate lopend, krijg nog twee smsjes om een goede reis te wensen. De blaren die tijdens dit schrijven aan de binnenkant van m'n wang zitten, zijn er getuige van dat alles bij elkaar net even teveel was.

In het vliegtuig blijkt dat ik dezelfde piloot heb als 1,5 jaar geleden: Piloot Hoek! (in het Engels: Captain Hook) Languit over 3 stoelen (want vliegtuig was half leeg) slaap ik door “The Proposal” heen richting Faro, waar al snel blijkt dat de winterjas daar echt niet nodig is. De taxi brengt me vervolgens naar het treinstation van Faro: Een aftands wit gebouwtje met 6 sporen wat door zo'n 12 personen bemand wordt. Er is van al deze beste mensen niemand die kan vertellen op welk spoor en wanneer de trein naar Vila Real vertrekt, maar na een uur wachten (waarin slechts 1 trein is vertrokken) kan ik eindelijk instappen. Raar systeem: nergens bordjes te vinden en bij elke trein loopt men massaal naar de machinist om te vragen wat de bestemming is. Na tien minuten kom ik erachter dat deze reis nog wel even gaat duren: De trein rijdt niet harder dan 40km/uur en er wordt bij elk station gestopt om een sigaretje te doen en te wachten tot de stationscommissaris z'n vlag omhoog steekt.

Eenmaal in Vila Real heb ik de verhuurders van het appartement al vrij snel gevonden en wordt ik naar m'n nieuwe paleis gebracht. Dit ziet er allemaal prima uit, net als op de foto. Vrij eenvoudig, maar wel compleet en netjes onderhouden. Zogauw mevrouw Ribeiro me heeft rondgeleid en weer de deur uit is, merk ik dat er 1 ding ontbreekt: Vrienden. Hier zit ik dan in een mooie omgeving, met lekker weer en alle vrijheid die je maar kunt bedenken, maar niemand die ik goed genoeg versta om fatsoenlijk mee te praten. Nou ja, zal morgenochtend allemaal wel weer meevallen, en anders komt Tim al over 6 weken.