Verbrand...

Bij het opstaan, ben ik erg benieuwd of ik de komende 5 maanden structureel 12 uur per dag zal slapen, of dat het nu gewoon even een inhaal-actie is van de afgelopen tijd. Ben er inmiddels achter dat de luiken voor de ramen dicht kunnen door aan het touwtje te trekken dat aan de binnenkant hangt (en niet door er heel hard aan te trekken zoals ik gisteren probeerde...) en nu is het 's nachts stikdonker. Na het ontbijt leert een vlugge blik naar buiten dat het prima weer is om een uurtje op het balkon te zitten lezen, waarna het eten voldoende gezakt is om aan de training te beginnen: minutenloopjes. Al m'n trainingsmaatjes die dit lezen, weten al dat dit soort trainingen helemaal onderaan de achterkant van de lijst met leuke trainingen staat, en ik moet eerlijk zeggen dat ik er ook nu wat afwachtend tegenover stond. Het plan was om langs de boulevard naar het strand te lopen, over het strand naar Monte Gordo en dan door het bos weer terug. Eenmaal op het strand was het echter zo fantastisch mooi, dat de terugweg ook maar langs de kust moest. Ben uiteindelijk omgekeerd bij een man met een rode jas en een zwarte hoed, dus als die man volgende week dezelfde wandeling maakt om dezelfde tijd en te herkennen is aan dezelfde kleding, weet ik of het dan net zo hard gaat als vandaag.

Eenmaal thuisgekomen ben ik genoodzaakt om voorlopig even binnen te blijven, want het onmogelijke is gebeurd: Ik ben verbrand! Iedereen die eerder mee is geweest op trainingsstage kan het bevestigen: Laat Rens in de eerste week niet te lang buiten, want de gelijkenis met een tomaat is treffend. Zag het zelf niet helemaal aankomen, maar ook dit jaar is het dus weer bingo...